ارزیابی توزیع دز و دز دریافتی ارگانهای حساس بیماران مبتلا به سرطان پستان سمت چپ، درمان شده با تکنیک تانژانت وج دار در مرکز رادیوتراپی توحید سنندج

زمینه و هدف: در پرتودرمانی هدف رساندن دز کافی و همگن به تومور و حداقل دز ممکن به ارگانهای مجاور در معرض خطر است. در این مطالعه میزان دز دریافتی و همگنی دز در حجم هدف و همچنین دز رسیده به قلب و ریه حین درمان بیماران مبتلا به سرطان پستان با  تکنیک کانفورمال سه بعدی تانژانت وج داربررسی گردید. روش بررسی: تعداد 20 بیمار مبتلا به سرطان پستان سمت چپ با پستان حفظ شده  در دو گروه بیماران با پستان بزرگ و کوچک بررسی شدند.  طراحی درمان به وسیله  نرم افزار ایزوگری صورت گرفت. جهت بررسی میزان دز رسیده به حجم­های هدف، قلب و ریه­ها از منحنی­های دز حجم((DVH استفاده گردید. یافته ها: شاخص همگنی دز(DHI) در مورد پستان­های با حجم کوچک و بزرگ یکسان بود(13/0)، اما شاخص همگنی(HI) در پستان­های با حجم کوچکتر به طور معناداری 001/0p= کمتر بود و دز بهتری وجود داشت . برای پستانهای بزرگ درهمه سطوح دز، درصد بیشتری از قلب و ریه درگیر بود اما تفاوت معنادار نبود. نتیجه گیری: با توجه به اینکه همگنی دز در حجم هدف و میزان دز دریافتی اندام­های بحرانی در بیماران با اندازه­ی پستان بزرگتر بیشتر است، طراحی درمان این بیماران نیازمند دقت بیشتر بوده و محاسبه شاخصهای ارزیابی دز برای بیمارن ضروری است. در هردوگروه، دز رسیده به قلب و ریه درحد استاندارد بود و باتوجه به حد تحمل توصیه شده برای بافت­های نرمال، ریسک عوارض قلبی و ریوی بیماران در سطح قابل قبول بود. کلید واژه ها: سرطان پستان، پرتودرمانی، دز قلب، دز ریه، تکنیک تانژانت وصول مقاله:3/3/96 اصلاحیه نهایی:21/5/96 پذیرش:11/7/96